تو که می آیی :

تو که می آیی ،

باش مهربان ،

با خود ،

با من ،

با رُستن .

اینجا که می آیی ،

باش با طراوت ،

چون قلم ،

چون بلبل ،

چون گل .

 تو که می آیی ،

باش گسترده ،

در فکر ،

در جان ،

در جهان .

-------------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

می شکفد از دلِ خاک ، رنگ ارغوان

 باد ، می کُند بازی با گلهای زعفران

 آب می شود ، زمستان در تابش خورشید

 می نهد شکوفۀ سرخ ، دختر بهار بر گیسوان

می خواهم که وزی ، بر زاغه ها بهار

نفوذِ زمستان را ، بر دلها کُنی مَهار

بر خِرقۀ سیاه ، بپوشانی رنگ سبز

ببارانی از ابرها ، باران عشق و افتخار

می خواهم ، گلباران کُنی پستوهای سرد را

بپاشی بر زمین ، بذرِ دلهای مرد را

می خواهم ، که برگیری دستمالی از حریر

کنی پاک از رخساره ، اشک و درد را

دیریست دنیای من ، میکند خیالت را آرزو

عدالت گوئی گم گشته ، در کفه های ترازو

آه مظلوم ندارد توان ، تا رسد بر آسمان

حرفی هم هست اگر ، از پول است و زور بازو

کی میشکفد گلهای سرخت ، می زند نهالهایت جوانه ؟

کی می کنند پرواز ، پرستوهایت در حیاط خانه ؟

مهرت ای بهار ، کی میکند گذر از کوچه های ما ؟

کی میشوی همدم بوته های خشک ، بی حرف و بهانه ؟

---------------------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

نزند مشت به صخره

موجی که همه ،

از کف دریاست

ننهد تاج به سر

ابری که غریوش

از پسِ فرداست

می کشد رنگ  سحر

بر دل شب

عطر گل سرخ

می رسد تا به کجا

عشقی که صدایش

از شب یلداست

------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

دریای اشک داری مگر

که می ریزد از چشمانت

قطره ها و نمی شود کَم

هست و نیستها مگر در توست

که نه زشتی و نه زیبائی

در وجودت نمی شود جَم

مگر غصه چه دیده در تو

که چو آهن کرده عَلَم

قدش را و نمیشود خَم

چه نغمه ای پیچیده در بغضت

که برمیکشی فریاد و

صدایت نمی شود بَم

زندگی چه کرده است با تو

که نه درد و نه مرگ

برایت نمی شود غَم

-----------------------------------

بردیا امین افشار

چه از نزدیک ،

چه از دور ،

دیدنی نیست ،

آن تَرَک ،

که نشسته بر دِل

چه با فریاد ،

چه در سکوت ،

جمع نمی شود ،

اشکی که گشته ،

در رخسار وِل

-----------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

برگی که نشست بر دست خزان

رها میگردد خسته در باد

سقوطش از اوج میشود آغاز

می رود از خاطره ، پرمیکشد از یاد

چیست راز تلخی خزان

که میسازد ؟ از رخسارش چهره ای سرد

در کجا نقش شده تصویر این بازی

که می آویزد ؟ اشک به چشمان پر درد

نامی هست در پسِ این ماجرا

نَفَسی که میشود گرم ، از سردی خزان

جغدی که میکند لانه در اندوه

شهابی که در آسمان ، می شود روان

می دانم ، این توئی که میریزی

آب بر چرخۀ بیمار آسیاب

می نشانی بذر اندوه بر دل

می کشی ابر بر رخسار آفتاب

این توئی ، که میکنی غروب را سرخ

می فرستی از آسمان فرشته مرگ

می پیچی بر هم طومار زندگی را

نمی کنی رحم بر غنچه ها ، بر برگ

بگو چه میشود نصیب تو از گریاندن

بازی خزان چگونه دلت را می کند آرام ؟

 فردا ، چگونه به دست تو میشود ویران

در کدامین زندان ؟ عشق را میکنی رام ؟

 -------------------------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار 

ساز چه شد

می گرید زخمه در گیتار

غنچه چه شد

نای چه شد

بهار کجاست

سرد است دست زمستان

باغچه چه شد

پای چه شد

 فریاد نمی کشد

باران بر مزار خاک

کوچه چه شد

های چه شد

شکسته تُنگ

جان می دهد ماهی بر زمین

طاقچه چه شد

جای چه شد

--------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

می نشیند اشک

بر گونۀ باغ

تا می کِشد پر

بلبلِ زار

نمی روید سَرو

چون می سازند

از ساقه هایش

اینک چوبۀ دار

اشکبار است

رخسار زندگی

بر تن دارد زخم

از نیشهای مار

نمی وزد باد

دیگر در این گذر

نمی دهند درختان

بر شاخه ها بار

 نمی کند طلوع

خورشیدی که می بیند

به وقت پگاه

آتش در خرمن یار

زرد گشته

برگ روی شاخه ها

نیست دل را

با عشق دیگر کار

----------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

می پاشم ابر را بر رخسار خورشید

تا شود رقیق ، تابش سوزانش

می زنم رنگ سبز بر جنگل

تا رسد به انتها ، فصل برگ ریزانش

می نهم پای بر روی جاده

تا بماند قصۀ سفر باقی

می خورم از جام ، جرعه ای می

تا بگویند از شراب و از ساقی

می مالم رنگ سرخ بر گُل

تا از گُلِ سرخ شود ، آکنده دنیا

می کشم بر برکه ها عکس ماهی

تا جهان باشد ، تهی از پرگار و گونیا

می بارانم از آسمان باران

تا شود جاری ، رودخانه در کویر

می گویم از ننگ و از دروغ

تا خسته شود ، دهان پر ز تزویر

تو بگو ، بگو که چه کنم با تو

تا گشائی چشم خوابت بر من

آئی از تخت قدرتت پائین

بسازی جهانی خرم و امن

----------------------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار

می لغزد در هوا ،

برگی که می افتد بر زمین

آسمان هم هست لیز ،

فصل خنده و اشک است

می کنند هیاهو رنگها

زیر باران ، در سرخی پائیز

-----------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار