هیچ :

پیچید در آسمان صدائی

بارید از لامکان ستاره های تاریک

نطفۀ خلقت شد زده

در یک نقطه ، از یک خط باریک

تَرَک برداشت پنجرۀ زمان

نور تراوید از زخم دنیا

دیوانه وار خود را گسترد

آسمان تسلط یافت ، بر ما

زمین شکفت در گوشه ای تنها

دل سپرد بر خاک ، بر عشق ، برتو

غمزه کرد بسیار بر خورشید

تا گرم کند تو را ، در ارسالِ یک پرتو

من و تو شکل گرفتیم

بزرگ گشتیم در خنده ، با هم

پشت به پشت ایستادیم

دست در دست جنگیدیم ، با غم

آسمان نمیکرد تحمل ، زیبائی را

نمی توانست ببیند عشق را در زمین

فرستاد سپاهی از پلیدی و سیاهی

نهاد مرگ را بر سر راهمان ، به کمین

سالها جنگیدیم با سپاهش

خو کردیم به تضاد ، به زندگی در حرمان

دل خوش داشتیم به دمی آسایش

چشم دوختیم به طلوع ، به غروبِ یک قهرمان

زمین برید امیدش را

از من وتو ، از شکوه ، از انسان

نداشت دیگر چشمی به فردا

شب و روز برایش گشت ، یکسان

آسمان کشید خاک را به بندگی

به انجام ، آسان این جنگ را باختیم

چشم از زمین بریدیم و دوختیم بر آسمان

شکستیم عاقبت ، هر چه را که ساختیم

اینک فلک نشسته بر تخت ، پیروز

زندگی هایمان را می کند به هم پیچ

او دیگر فراموش کرده

که این عظمت ، از ازل بوده در هیچ

--------------------------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار