می گریم :

هستند رگبار هائی

که میشکنند شاخه ها را

چون طوفانی سخت

ویران میکنند خانه ها را

هستند فریادهائی

که طغیان میکنند در رود

می ریزند خود را

چون خون در رگ های سرود

هستند گلهائی

که مینشینند در پای مزار

به حرمت عشق

با عصیان میزنند زار

بازی آسمان

زمین را می چرخانَد

بر کوچه هایش

گرد و غبار می افشاند

و من می گریم

از مرگ زمین در سکوت

از میخ هائی طلائی

که می خورند بر تابوت

----------------------------------

با تقدیم احترام ، بردیا امین افشار