چه کسی ؟

می سوزد همه آرزوهای فردا

در هیمه های خشک امروز

سرما نشسته است بر دل

مادر نمی بافد برای فرزند ، بلوز

چرا فریاد نشسته بر گلو ؟

آه ، خانه کرده در عمق حنجره ؟

برای رقص در زیر باران

چرا گشوده نمی شود پنجره ؟

چه کسی می سازد تفنگ

تا کُند در جنگل ، پرستو شکار؟

چه کسی می سازد از آهن زندان ؟

تا کُند با آزادی پیکار ؟

تا به کی پرپر می شود امید

در تابش تاریک شب ؟

تا به کی میسوزد گل سرخ

در درد و محنت و رنج و تب ؟

چه کسی می نهد مرهم

بر زخمهای تاک خسته ؟

چه کسی می دهد قلم

به اندیشه های دست بسته ؟

می ترسم از سایه ها در شب

می خواهم که واژه ها شوند عریان

به شوق دیدار با گلهای شقایق

کَنند ریشه های خصم را از بنیان